HAPPY NEW YEAR 2015

 

మళ్లీ హేపీ న్యూ యియర్ వచ్చేసింది..

నాకు డెబ్భై ఏళ్లు దాటాయి.. ప్రతి సంవత్సరం క్రొత్తదనంతో క్రొత్త సంవత్సరం వస్తోంది.. 

క్రొత్త కోరికలతో స్వాగతిస్తూనే ఉన్నాను.

అరవై ఏళ్ల క్రితం ఎలా స్వాగతించామో నాకు గుర్తు లేదు.. ఇంట్లో అన్నయ్యలూ అక్కయ్యలూ ఎలా క్రొత్త సంవత్సరానికి ఆహ్వానం పలికారో… ఆ తర్వాత ఏదైనా ముద్దు ముద్దు మాటలతో  ‘ హెప్పీ నా యియర్’ అన్నానేమో .. విన్నవారికి ముద్దొచ్చి పెట్టుకున్నారో, పట్టుకు తన్నారో … ఏమో మరి..

ఆ తర్వాత హైస్కూల్ … ఫ్రెండ్స్ ,, హడావుడి .. అప్పుడు న్యూ యియర్ విష్ ఎవరు ముందు చెప్తారన్న తొందర .. హేపీ న్యూ ఇయర్ … అని ఇద్దరమూ ఒకేసారి అనడం .. నేను ముందన్నానంటే నేనంటూ వాదులాడుకోవడం.. అలా నవ్వులతో కేరింతలతో హేపీ న్యూ ఇయర్ …

కాలేజీలోకి వచ్చాక… ఒక స్టైల్.. తెచ్చిపెట్టుకున్న స్టైల్.. ఆనందం దాచుకుని, నవ్వు పులుముకుని గ్రీటింగ్స్ చెప్పుకోవడం.

తర్వాత ఉద్యోగం..

ఉద్యోగాల్లో బాస్ ను గ్రీట్ చేయడమే కాని, బాస్ ఉద్యోగాలు నేను చెయ్యలేదు. అంటే బాస్ ఉద్యోగాలు చేసినా ఏదో పల్లెటూళ్లో .. అంతే …

ఉద్యోగం . మొదట్లో ఫారెస్ట్ డిపార్ట్ మెంట్ … ఫేస్ టు ఫేస్ బాస్ తో అప్పుడే.. ఆయనకు షేక్ హాండ్ ఇవ్వడం.. పదాలు కూడబలుక్కుని ‘విష్ యు హ్యాపీ అండ్ ప్రాస్పరాస్ న్యూ యియర్ సర్” అని హడావుడిగా చెప్పడం ,, ఆయన చిరునవ్వు నవ్వితే .. ఓ యబ్బో.. ఆయన ఏర్పాటు చేసిన పార్టీ … “మనం ఇచ్చిన యాపిల్స్, కేక్స్ ప్లస్ కాఫీ.”... అదే అపురూపం . అక్కడ్నించి, మా పై వారితో ఆయన మాట్లాడే బిజినెస్.మనల్ని పలకరించడం పెద్దాయనకు ఇబ్బందేమో…

తర్వాత బాంక్ ఉద్యోగం.. ఇక్కడ పధ్ధతి డిఫరెంట్ .. పలాసాలో ఉన్నప్పుడైతే చిన్న ఊరు .. మాకు మేమే బంధువులం.. ప్రొద్దున్నే ఏజంట్ గారింటికి వెళ్లడం, అక్కడ గ్రీట్ చేసాక పిచ్చాపాటీ … జోకులు సరదాలు..

మేం అక్కడ ఉండగానే మెసెంజర్ పోస్ట్ తీసుకు వచ్చేవాడు. స్వంత జిల్లాలకు దూరంగా ఉద్యోగాలలో ఉండి,

ట్రాన్సఫర్ కు ఎదురుచూస్తూ ఉండేవాళ్లం.. క్రొత్త సంవత్సరంలో మంచి వార్తగా మాకెవ్వరికైనా అలాంటి బదలీవార్త హెడ్ ఆఫీస్ వారు పంపితే, వస్తుందేమో అని ఆశగా ఎదురుచూడ్డం … నిరాశమిగిలి పోవడం.. అదికూడా ఆనందంగా రిసీవ్ చేసుకోవడం .. అదో సరదా..  నేనే ఒక్కోసారి స్టాఫ్ కు అందమైన గ్రీటింగ్స్ కొని.. ఆ పోస్టల్ బాగ్ లో వచ్చేటట్టు చేసేవాణ్ణి.. ఊహించని విధంగా వచ్చిన గ్రీటింగ్స్ చూసి ఏజంట్ గారు, మిత్రులు చాలా ఆనందించేవారు..మాలో చాలా మందికి  ఇంకా పెళ్లికాని రోజులు.. అదో ముచ్చట..

తర్వాత రాజమండ్రి వచ్చేసాను… నిజం చెప్పాలంటే పల్లెటూళ్ళలో కన్నాపట్టణ వాసాల్లో .. కొంచెం కనపడని బాసింగ్ మా బ్యాంకుల్లో కనపడేది.. సిటీ పెద్దదవుతున్నకొద్దీ … అది పెరిగేది.సెక్షన్ వైస్ బి.ఎమ్. గార్ని గ్రీట్ చెయడం. మా సెక్షన్ మేనేజర్ ముందు వాళ్లింటికి రమ్మనే వారు. ఆయన మాతో సరదాగా మాట్లాడి కాఫీలు అవీ ఇచ్చేవారు. ఆయనకు పార్టీలు ఇచ్చిన కమలాలు,ఆపిల్స్ మాకు ఇచ్చేసేవారు. ప్రొద్దున్న రష్ గా ఉంటుందని, సాయంత్రం మా సెక్షన్ వాళ్లందరమూ బి.ఎమ్. గారింటికి వెళ్లేవాళ్లం, మా మేనేజర్ గారి తో కలసి. అప్పుడు బి.యమ్ ఖాళీగా ఉండి, మాతో పిచ్చా పాటీ మాట్లాడేవారు.. సరదాగా గడిచేది.

ఇది హెడ్ ఆఫీస్, జోనల్ ఆఫీస్ స్థాయిలో … ఆ ఆఫీసులు ఉన్న నగరాలు పెద్దవేమో, నగరమంతా సందడిగా ఉండేది. ఒక బేచ్ తర్వాత ఒక బేచ్ పెద్ద వాళ్ల ఇళ్లకు వెళ్లేవారు.. ఒక గుంపు వస్తుంటే వేరే గుంపు లోపలకి వెళ్ళడం. దారిలో ఆగి ఒకరికొకరు హాపీ న్యూ ఇయర్ చెప్పుకోవడం.. కొందరి బాసులకు ముందరి రోజూ 'హాపి' ఎక్కువైతే,ఎవర్నీ మరునాడు చూడకపోవడం,, తమాషాగా ఉండేది. పెద్దాయనగారి ఇంట్లో ఆయన్ను ఒక గదిలో గ్రీట్  చేయడం, ఇంకోగదిలోమాకు పెట్టింది మేయడం. ఆ రోజుల్లో న్యూ ఇయర్ కు మొదట్లో శలవు ఇచ్చేవారు. తర్వాత తీసేసారు. గ్రీటింగ్స్ అయ్యాక మరల ఆఫీస్ కు వెళ్ళలి. వెళ్ళేవాళ్ళం, కాని ప్రధాన కార్యాలయాల్లో పని జోలికి వెళ్ళేవాళ్ళం కాదు. వెళ్లినప్పట్నించీ ఓ డిపార్ట్ మెంట్ నుంచి మరో డిపార్ట్మెంట్ కు పోయి విష్ చేయడం..అక్కడ్నించి మరో డిపార్ట్ మెంట్, అదీ కాక యూనియన్ లీడర్లను కూడా గ్రీట్  చేయాలిగా… లేపోతే అడక్కండి మరి…

కాలెండర్ల కలెక్షన్.. డైరీల కలెక్షన్ బాగానే ఉండేది.. పలాసాలో ఉన్నప్పుడైతే చిన్నఊరు కనుక బాంక్ వాళ్ళపై విపరీతమైన గౌరవం ఉండేది పార్టీలకు. అలా కష్టమర్స్ డైరీలు కొనుక్కొచ్చి, ముందు మమ్మల్ని సెలెక్ట్ చేసుకోమనేవారు. . ఆ తర్వాతనే గవర్నమెంట్ ఆఫీసు వారికిచ్చేవారు. కొందరైతే మా పేర్లు దైరీలమీద ప్రింట్ చేయించి ఇచ్చేవారు. .

ఉద్యోగపు మొదటి రోజుల్లో గ్రీటింగ్స్ కొని పంపించేవాణ్ణి .. చాలా కొనే వాడ్ని. ఇందులో ఓ చమత్కారముంది. మనం ఎవరికీ పంపిస్తామో వారినుంచి కాకుండా, మనం పంపని వాని దగ్గరనుంచి మనకు గ్రీటింగ్ వచ్చెది. కొన్నాళ్ళుప్రింట్ చేసి. ప్రెస్ వాణ్ణి మంచి చేసుకుని పది పది గ్రీటింగ్ కార్డ్ లు మా ముగ్గురు పిల్లల పేర్లనీ వేయిస్తే పాపం వాళ్లు ఎంత ఆనంద పడేవారో. కొన్నాళ్ళు రబ్బర్ స్టాంప్ .. హాపీ న్యూ ఇయర్ అని చేయించి అది వేసే వాడ్ని.. తర్వాత యస్. యమ్. యస్ లు. ఆ తర్వాత way2sms…

హైదరాబాదులో ఉన్నప్పుడు నేనున్న ఇళ్లలో జనాన్ని హుషార్ చేసి వీధిలో పెద్ద ప్రోగ్రామ్ చేసాము … అలాగే ఎక్కడున్నా ఏదో హడావుడి చేసి అందర్నీ ఇన్ వాల్వ్ చేయడం…

ఇంతకీ చెప్పొచ్చేదేమంటే ఆ హుషార్ బాగా తగ్గింది.. ఈ రోజు 31-12-2014 ఇంట్లోనే ఉన్నా … కంప్యూటర్ ముందు కూర్చుని.. నా మనసు విపి మీకో విషయం చెప్దామని… అది ఏమంటే…

“మీకూ మీ కుటుంబము వారికి నూతన సంవత్సర శుభాకాంక్షలు.. ఆరోగ్యం,ఆనందమూ,ఐశ్వర్యము మీకు రాబోవు సంవత్సరములో కలగాలని, మీకు మీ కుటుంబం వారికి సకల శుభాలు కలుగాలని కోరుకుంటున్నాను. 

మన మైత్రి ఇలాగే కొనసాగాలని ఆకాంక్షిస్తున్నాను… శలవు.  

“భారతవాసి”

“భారతవాసి”

   

రచన : డి.వి.హనుమంత రావు

సెంటర్ లో చాలా కోలాహలంగా ఉంది. .. ఓ ప్రక్కగా స్టేజ్ , షామియానా ... కెమెరాలు వేళ్లాడేసుకుని కొందరు, పెద్ద పెద్ద సంచులు భుజాన వేళ్లాడేసుకుని వీడియో వాళ్లు  కొందరు.. సందడి సందడిగా ఉన్నారు. వచ్చిన వాళ్లందరూ నీటుగా డ్రెస్సయి వచ్చారు.. దూరంగా కొందరు కానిస్టేబుల్స్ కబుర్లూ కథలూ చెప్పుకుంటూ నించొని ఉన్నారు. ఇంకో పది నిముషాలలో  ఎమ్.ఎల్.ఏ గారు, ఎమ్.పీగారూ రానున్నారని - గంట నుంచి మైకులో ప్రతి అయిదు నిముషాలకు ప్రకటిస్తున్నారు. వారు ప్రకటించినప్పుడల్లా వాచీలున్నవాళ్లు - వాళ్ల వాళ్ల  వాచీలు చూసుకుంటున్నారు. నిర్వాచీతులు టైమెంతైందని ప్రతి అయిదు నిముషాలకు ప్రక్కనున్న  వాచీ ఓనరులను

అడుగుతున్నారు. ఆ ప్రక్కనే, రక రకాల ఫోజుల్లో ఉన్న మోడీగారి ఫోటోలు, గుండూ , కర్రా, కళ్లజోడూ (గాంధీ గారనుకుంటా)ఉన్నాయన ఫోటోలు రెడీ చేసి ఉన్నాయి. ఆ ప్రక్కనే పాతబడిపోయిన వల్లభాయ్ ఫోటోట - గుర్రం మీద ఠీవీగా దర్జాగా స్వారీ చేస్తున్న శివాజీ గారట .. ఆయన బొమ్మా ఉన్నాయి. ఇప్పుడీ క్రొత్త ప్రభుత్వం వచ్చేదాకా - రక రకాల గాంధీ చిత్రాలు, వారి బొమ్మలే కాని, ఇవన్నీ చూడకపోవడం వలన గుర్తు పట్టలేకపోతున్నాం ఇప్పుడు క్రొత్తగా చూస్తున్న పాత ప్రముఖుల్ని. ఈ హడావుడి అంతా ఇలా ఉండగా.....  

సడెన్ గా “దొంగ .. దొంగా” అని కేకలు…

“ఎక్కడెక్కడ” అని పొలికేకలు,

రక్షక భటుల బూట్ టక టకలు …

వాళ్ళ వెనకాల కెమెరాలు .. వారితో కెమెరాలు తగులుకున్న భుజాలు ..ఆ వెనుక భుజాలు గల ఆసాములు … పరుగెత్తారు. కొందరు హీరోల్లా దొంగని పట్టడానికి పరుగెత్తితే,

“ఇలా వస్తే పట్టుకుందాంలే, ఎందుకు రిస్క్” అని కొందరు ఇక్కడే ఉండిపోయారు ..

ఈ లోగా అవకాశాన్ని అంది పుచ్చుకుని 64 కళల్లో దొంగతనంకూడా ఒక కళ అని గ్రాంధిక ఉపన్యాసం కొందరు  ఇస్తుంటే,

తమ తమ  జీవితాలలో దొంగ.. దొంగల కథలు -అనే అంశం మీద  అగ్రాంధిక ఉపన్యాసం కొందరు ఇచ్చేస్తున్నారు.

ఇలా దొంగకోసం వెళ్లినవాళ్లు.. ఆ వెనుకనే వెళ్లిన కెమెరాలు, కెమెరాల తాలూకు భుజాలు, భుజాల తాలూకు ఆసాములు అందరూ తిరిగి వచ్చారు. వారితో ఒక యువకుడు, సామాన్యంగా ఉన్నాడు. మామూలు బట్టలు కట్టుకున్నాడు. కూడా వచ్చాడు. అతగాడి ముఖంలో ఏ విధమైన భయమూ  లేదు..

“ఎందుకు చేసావీ పని” అడిగారు

“మంచి పని అనుకుని చేసాను”అన్నాడు.

“దొంగతనం మంచి పనా”అడిగారు

“ఎవరన్నారు”

“నువ్వంటున్నావు కదా?”

“నేనలా అనలేదు. నేను చేసిన పని మంచి పని అంటున్నా”

“ఎలా అవుతుంది ..మేమింత భారీ ఏర్పాటు చేసుకున్నాము ఓ ప్రక్క” అన్నారొకరు

“మరో ప్రక్క ఇంతమంది ఆల్ రెడీ వచ్చేసా(ము)రు..” అన్నారు మరొకరు

“అటు ప్రక్కనుంచి ఎం ఎల్ ఏ, ఎమ్.పి గారులు వచ్చేస్తున్నారు..”అన్నాడు  అటుప్రక్కాయన ..

“ఇంతకీ ఏమెత్తుకు  పోయాడండీ ..” ఇందాకణ్ణించీ  రిస్క్ తీసుకోకుండా గట్టు మీదే  ఉన్నాయన అన్నాడు..

అప్పుడు ఈ కార్యక్రమ నిర్వాహకుడు గొంతు సవరించుకుని చెప్పబోయాడు..

“మైకులో చెప్పండి .. అందరికీ వినపడుతుంది..” అన్నారొకరు

“ఎవరు విన్నా భయం లేదు, నేనేమన్నా తప్పు పని చేసానా.. మైకులో కాపోతే కొండెక్కి అరవండి, నా కేమిటి భయం” అన్నాడు దొంగగా నేరారోపణ చేయబడ్డ వ్యక్తి.

“ఇక్కడకు మా ఆహ్వానం మన్నించి విచ్చేసిన మిత్రులకి నమస్కారం” మొదలెట్టాడు నిర్వాహకుడు

“వేదిక మీదున్న ఎమ్.ఎల్.ఏ గార్కీ.....”

“వేదిక ఎక్కడుందిరా, ఎమ్.ఎల్.ఎ ఎక్కడున్నాడు.. సోది  ఆపి ..అసలు ఏమెత్తికెళ్లాడు.. అది చెప్పు”అన్నాడొకడు ..

“నన్ను మధ్యలో ఆపకండి .. ఫ్లో ఆగిపోతుంది… “

“ఫ్లో అక్కరలేదు .. స్లోగా మాట్లాడు చాలు”అన్నారొకడు.

“సరే ఐతే చెప్తాను వినండి .. ఇవ్వాళ కార్యక్రమంకోసం .. ఆ కార్యక్రమం జయప్రదం అవ్వాలని, ఫోటోల్లోనూ, వీడియోలోనూ కలర్ ఫుల్ గా కనపడాలని బోల్డు తట్టలతో రంగు రంగుల చెత్త తెప్పించి పోసాము.. మనం ఎంతో కష్టపడి సేకరించిన ఆ కలర్ ఫుల్ చెత్తంతా ఈ వ్యక్తి పట్టుకుపోతున్నాడు.. తట్టల్లోకి ఎత్తి మరీ పట్టుకు పోతున్నాడు.. రెడ్ హాండెండ్ గా దొరికిపోయాడు…ఇప్పుడేం చేద్దాం .. ఇతణ్ణి  శిక్షించాలా వద్దా… చెప్పండి.”

“శిక్షించాలి.. శిక్షించాలి” అంటూ కొందరరచారు

ఇంతలో .. బాగా తలపండి, పంట జుత్తు రాలినాయన కలుగజేసుకుని…

”ఇంతకీ ఆ చెత్త ఏంచేద్దామని పట్టుకెళ్తున్నాడు - అది అడగండి ..” అని ఖళ్ళు ఖళ్ళు దగ్గాడు.. పెద్దవాణ్ణని తెలియజేయడానికేమో ..    

“ఏముంది, పొరుగు రాష్ట్రాలకి అమ్మేస్తాడు.. అక్కడ చెత్త దొరక్క ఇలాంటి కార్యక్రమాలు తక్కువ చేస్తున్నారు కదా.. “ అన్నారొకడు.

“మనం బాగు పడిపోతామేమోనని ఏదో విదేశీ కుట్ర తాలూకు ఏజెంటేమో” అన్నారొకడు

“ఇప్పుడు ఎమ్.పీగారూ, ఎమ్.ఎల్.ఏ గారు వచ్చేస్తే ముహం ఎలా చూపించాలి,

ఫోటో గ్రాఫుల వాళ్లు ఫోటోలు తీస్తామంటే…  చెత్తలేని ముఖాలతో ఎలా నించుంటాము” అని వాపోయారు.. నిర్వాహకులు.

ఈలోగా ఆ పెద్దాయన మళ్లీ కలుగజేసుకుని, లేని జుట్టు తడుముకుని

“ఏమబ్బీ ఎందుకు చేసావీపని?” అని అడిగాడు.అడిగి ఖళ్ళు ఖళ్ళు దగ్గాడు.

అప్పుడు దొంగగా ఆరోపణ చేయబడిన వ్యక్తి గొంతు సవరించుకుని

“ఒక ప్రక్క మోడీ గారేమో ‘స్వచ్చ భారత్’ ‘స్వచ్చ భారత్’ అంటూ చెవిదగ్గర ఇల్లు కట్టుకుని, ఇల్లేంటి పెద్ద పెద్ద బిల్డింగ్స్ కట్టుకుని మరీ అరుస్తున్నారు.. నిజమే మన ఇల్లు మనం శుభ్రం చేసుకోపోతే ఎవరు చేస్తారు? దీనికోసం ఎవరి కోసమో ఎందుకెదురు చూడాలి? అని ఆలోచించి ఎక్కడ చెత్త కనపడ్డా ఎత్తి పారేస్తున్నాను.. ఇక్కడ చెత్త కనపడింది, తట్ట కూడా కనపడింది.. మునిసిపాలిటీ కుండీ కూడా  కనపడింది … ఎత్తి అందులో వేసేసాను..

మీరు నన్నేదో చెత్త చెత్తగా తిట్టేస్తున్నారు ..

చెత్త ఎత్తి శుభ్రం  చేసిన నేను ‘దొంగనా’…

మీటింగ్ కోసమని చెత్త పోగేస్తున్న మీరు ‘దొరలా’ ? ..

ఏంటో అంతా చెత్త చెత్తగా ఉంది .. వెళ్లండి ..

వెళ్లి అక్కడ ఉన్న మునిసిపల్ కుండీ ప్రక్కకు లాగితే మీక్కావలసినంత చెత్త… చెత్త… చెత్త….”

అంటూ తానూ కలలు గంటున్న “స్వచ్చ భారత్” వైపు కర్తవ్యాతా నిష్టతో - స్వచ్చమైన ఆలోచనతో కదిలాడు

ఆ భారతవాసి. ..

 

 

హరాజీకాలు - 7---బోడితల(పు)లో చిన్నది..

హరాజీకాలు - 7

బోడితల(పు)లో  చిన్నది..  

రచన: డి.వి. హనుమంతరావు.

హలో సర్, మళ్లీ వచ్చానండి…

మా ఆఫీసులో కేశవరావుగారని ఒక అక్కౌటెంట్ ఉండేవారు .. ఆయన్ని మిత్రులందరూ…  గుండూ  రావుగారనే వారు.. అమ్మా నాన్నా ఆయనికాపేరు పెట్టేటప్పటికి ఆయనకి కేశ సంపద పుష్కలంగా  ఉండేదేమో కాని, మాకు తెలిసేనాటికి పరిస్థితి వేరు. ప్రస్తుతం ఉన్న ఆయన ముంగురుల శోభ గురించి చెప్పాలంటే..   ఆయన తలపై దువ్వెన్న ఒకటి పెట్టామనుకోండి, అది  … తారు రోడ్ పై రోల్స్ రాయిస్ కారు వెళ్లినట్టు ,,,చాలాసేపు స్మూద్ గా ప్రయాణం చేసి,  తర్వాత ఆ తారు రోడ్ కంటిన్యుయేషన్  కచ్చా రోడ్ లా ఉన్ననాలుగు కేశములలోనూ సదరు దువ్వెన్న చిక్కుకి పోయినట్టు అనిపించి , వెంటనే జర్రున జారిపోతుంది. … ఆ నాలుగూ ఉన్నా లేనట్టే అని, కేశవరావుగారికి వారి మిత్రులు పెట్టుకున్న ముద్దు….. (అబ్బా! తర్వాత వ్రాసింది చదవకుండా ‘A’ సర్టిఫికేట్ అనడం అన్యాయం) పేరు గుండూ రావు.  

మా గుండూరావుగారు తన దేహ సౌందర్యాన్నికూడా  చక్కగా పోషించేవారు.. చూడండి .. అదేదో సబ్బు యాడ్ లో ఒక అమ్మాయి చాలా హుషార్ గా కనపడగానే, మహేష్ బాబంతటి వాడు హాశ్చర్య పడిపోయి లేచాక, మనసు పాడేసుకోబోతుంటే ‘మమ్మీ’ అంటూ  ఓ చిన్న గుంట వస్తుంది.. ఎప్పటినుంచో కుర్రాడైన, అనుభవం పండిన  మన మహేష్ బాబు పాడేసుకోబోతున్న మనసును వెనక్కిపట్టుకుని, ఆ సబ్బు గురించి .. ఆ యాడ్ గురించి అప్పుడే ఫ్రెష్ గా  తెలిసినట్టు… మమ్మీ! అని హాశ్చర్య పడి పోయి, లేచాక ఆ సబ్బు యాడ్ పలుకుతాడు..

అలా మనగుండూరావ్   ఏ సబ్బు వాడతారో  కాని .. శరీరం ఎప్పుడూ మెరుస్తూ ఉంటుంది. ఆఫీసుకొస్తుంటే అతడొచ్చేస్తున్నాడన్న  వాసన  --- అతనికన్నా ముందు వచ్చేస్తుంది. వాసన అంటే సినీమాల్లో హాస్యగాళ్లు చేతులెత్తితే (.. అదే, ఆ మాట నేననలేక) వచ్చే వాసనగా అపార్థం చేసుకోకండి.. గుండూరావు జుట్టు లేని తలపై ఉన్న నాలుగు జుత్తుపరకలకూ రాసిన అత్తరు నూనె, వంటికి రాసిన పెర్ఫ్యూమ్ ల అఫెక్ట్ అన్నమాట. నెక్ కి విధిగా టై, దానికో పిన్ ధరిస్తాడు.  మన రాజమండ్రిలో కాసే మండుటెండల్లో కూడా ఫుల్ షూ.. తమాషా ఏంటంటే, ఒక పాకెట్ సైజ్ కూంబ్ కూడా జేబులో  ఉంటుంది. ఏమో ఎప్పుడే అవసరమొస్తుందో .. ఏ కొత్త కంపెనీ వాడో ఇచ్చిన ఏ తలనూనో వాడాడనుకోండి, చటుక్కున కొత్తిమీర మడివచ్చినట్టు  ఇన్ నో టైమ్ జుట్టు జల జలా వచ్చేసిందనుకోండి ..(జల జలా .. జుట్టు రాలినప్పుడు వాడాలేమో కదా.. కొంచెం సర్దుకోండి.), దువ్వుకోవలసిన అవసరం వస్తే అప్పటికప్పుడు దువ్వెన్న ఎక్కడ్నుంచి వస్తుంది. అందుకని ముందుచూపన్నమాట.

ఇక విషయంలోకి వద్దాం. ఆ రోజు మానేజర్ గారు శలవు పెట్టారు.. నెక్స్ట్ సీనియర్  గుండూరావే కనుక ఈయన మానేజర్ గారి సీట్ లో కూర్చున్నాడు. ఆ సీట్ లో కూర్చున్నాడంటే  తన రెగ్యులర్ సీట్ వర్క్ ససేమీరా (మీరా కాకపొతే సక్కుబాయి) పొరపాటున కూడా  ముట్టుకోడు. అలా అని మెసెంజర్ కికూడా చెప్పేసాడు.

“మానేజర్ గారి సీటు వర్కే  నే చూస్తా , అడ్డమైన పనీ  పట్రాకు” అని…

ఎవరైనా వి. ఐ. పీ లు వస్తే వారిని మాత్రం ….చక్కగా టై సర్దుకుని ఎంటర్ టైన్ చేస్తాడు.  

ఇంతలో ఒక ప్రౌఢ యాభైల్లో ఉంటుందేమో లోపలికి వచ్చింది… చింతామణి నాటకంలో శ్రీహరిలా ఉంది. విపరీతంగా మేకప్పు, ముక్కులదిరే సెంటు కొట్టుకుని ముందు ఆమె నడవగా, ఆమె వెనకాల టీనేజ్ లో నాజూకుగా, వయ్యారంగా, ఉన్న ఒక సుకుమారి వచ్చింది. గుండూ రావు అటెంక్షన్ లోకి వచ్చేసాడు. వారికన్నా ముందే ఇతడే వందనం చేసాడు. ఎదురుగా రెండు కుర్చీలలో కూర్చోపెట్టాడు.

“యస్ మేడమ్, వ్హాట్ కెన్ ఐ డూ  ఫర్ యూ మేడమ్” అని టై వెనకాల దాచుకున్న గొంతులోంచి మృదువుగా  ఆంగ్లంలో అడిగాడు..

“ఆయ్ .. దణ్ణాలండీ!” అని ఆవిడ మాత్రం తెలుగు నమస్కారమే చేసింది.  

“మా దగ్గర డబ్బులున్నాయండి.. అవి ఫిక్సీ చెయ్యాలండి.. ఆయ్”అని అంటూండగానే

అక్కడే ఉన్న మెసెంజర్ వెంకయ్య

“రండి ఆ గుమాస్తా గారి దగ్గరికి తీసుకెడతా”నన్నాడు  ఇది విన్న గుండూరావ్ వెంటనే

“పాపం వాళ్లేం  వెడతారు,  వెంకయ్యా.. ఆ ఫారమ్స్  తే .. ఇక్కడే చేసేద్దాము” అన్నాడు.

“తన సీటువర్క్ తప్ప మరేదీ ముట్టుకోనని భీష్మ ప్రతిజ్ఞ చేసిన గుండూ రావుకు ఇదేం పొయ్యే కాలం”, అనే భావంతో గౌరవమైన భాషలో ముక్కు మీద వేలేసుకుని మరీ అనుకున్నాడు వెంకయ్య.. ఆ ఫారాలు తెచ్చి ఇచ్చాడు.

కలాపోసకులైన మిగతా స్టాఫ్ అంతా, మానేజర్ గారి ఎదురి సీట్ లో ఉన్న చింతామణిని అప్పటికే  వేటగాళ్ల  చూపులతో త్రాగేస్తున్నారు.

గుండూ రావ్ ఇన్ నో టైమ్ …వాళ్ల పని పూ ర్తిచేసేసి,  వాళ్లకి టర్మ్ డిపాజిట్  రిసీట్ వ్రాసి ఇచ్చేసాడు..గుండూరావుకు బోల్డ్ థాంక్స్ చెప్పి శ్రీ హరి, చింతామణీ వెళ్లి పోయారు… గుండూరావ్ మెలికలు తిరిగాడు. ఆ చిన్ని చింతామణి తనతో ఏమీ మాట్లాడలేదనుకున్నాడు కాని వెళ్లేటపుదు  చింతామణి ఇచ్చిన  లుక్కుకి ఫ్లాట్ అయిపోయాడు..

దూరాన్నించి ఇదంతా చూస్తున్న రసజ్ఞులైన తోటి ఉద్యోగులకు ఇది నచ్చలేదు.. అందరికీ నచ్చిన సదరు చింతామణితో ఒక్కసారి మాట్లాడే అవకాశం తమకీయనందుకు చాలా కోపం వచ్చింది. టర్మ్ డిపాజిట్ వ్రాసే మూర్తికైతే, తనకు దక్కవలసిన అదృష్టాన్ని తన్నుకుపోయిన గుండూరావ్ జుత్తులేని గుండు పై తన్నేస్తానన్నాడు..

కట్ చేస్తే…

నాలుగవుతుంటే, గుండూరావ్ టేబిల్ మీద ఫోన్ ‘ట్రింగ్ … ట్రింగ్’ అని మోగింది.

“హలో .. మానేజర్ గుండూరావ్ స్పీకింగ్..”

“ఆయ్, నేనండి .. శ్రీహరి నండి.. ఇందాకల ఆఫీస్ కొచ్చాను కదండీ .. ఆయ్”

“ఓ మీరా, అవునవును, ఇందాక మీరూ, చింతామణి గారూ  వచ్చేరు కదా.. ఏం కావాలమ్మా?”

“మరేటి లేదండి…” నసుగుతోంది

“ఫర్వాలేదు .. చెప్పండమ్మా…” అని కొంచెం ఆగి,

“మీరు చెప్పలేకపోతే … చింతామణి గార్ని చెప్పమనండి” జేబులోంచి రుమాలు తీసి చెమట తుడుచుకున్నాడు గుండూరావ్.

“అదేం కాదండి, ఇందాకల వచ్చినప్పుడు, అమ్మాయి మీతో ఎక్కువ మాట్లాడ లేకపోయింది.. మీరు చాలా మంచివారిలా ఉన్నారు, ఒక్కసారి మాట్లాడాలని ఉందిటండి .. ఏటనుకోపోతే, ఒక్కసారి అప్సరా హోటల్ కాడికొస్తారా..”

గుండూరావ్ కి రక్తం వేడెక్కింది ..

“.. అప్సరా .. ఇప్పుడే… హోటల్ … వస్తా… ష్యూర్ …” తబ్బిబ్బయిపోయి, తడబడుతూ మాట్లాడేసాడు.. వెంటనే బాత్ రూమ్ కి వెళ్లి, దువ్వెన్నతో కేశాలు దిద్దుకుని, బాగ్ లో ఉన్న స్ప్రే కొట్టుకుని,

“వెంకయ్యా.. అర్జంటుగా బయటికెడుతున్నాను.. ఎవరైనా అడిగితే …” ఓ సారి చేతి వాచ్  చూసుకుని,  

“ఊ … ఓ గంట పైన పట్టొచ్చు .. అలా అని చెప్పు..”

అని స్కూటర్ తీసి హడావుడిగా బయటికెళ్లిపోయాడు గుండూరావ్ …

రసజ్ఞులందరూ … “ఏం జరిగిందేం జరిగిం” దంటూ  వెంకయ్యను చుట్టుముట్టారు …

కట్ చేస్తే….

టర్మ్ డిపాజిట్ రిసీట్ తీసుకుని వెళ్లిపోతూ చూసిన .. ఆ గ్రేట్ లుక్ తలచుకుంటూ, వెంటనే అప్సరా హోటల్ కు చేరాడు. బయట స్కూటర్ పార్క్ చేసాడు.. లోపలికి వెళ్ళాడు. ముందు లాడ్జింగ్ సెక్షన్ లోకి వెళ్లాడు. ఒకరిద్దరు అక్కడ లాంజ్ లో కూర్చుని ఉన్నారు కాని, వారిద్దరూ మగాళ్లు.. అటూ, ఇటూ కారిడార్లలో చూసాడు … ఎవరూ కనపడలేదు. రెస్టారెంట్ కు వచ్చాడు .. లోపలంతా చూసాడు . ఎవరూ కనపడలేదు. ఎ.సి. రూమ్ లోకి వెళ్లాడు.. ఎవరూ కనపడలేదు.. మళ్ళీ లాడ్జింగ్ సెక్షన్ కు వెళ్లి రెసెప్షన్ లో వాళ్లతో ఏదో మాట్లాడాడు. ఫలితం సున్నా.. కాసేపు అక్కడ సోఫాలో కూర్చున్నాడు.. మరల మరల వెతికాడు… నిరాశ వచ్చేసింది .. బయటికొచ్చేసి తిరుగు ముఖం పట్టాడు..

ఆఫీస్ ఇంకా అంత దూరంలో ఉండగానే … స్టాఫ్ ఎదురొచ్చారు ..

“హలో” అన్నాడు చప్పగా..

“ఎక్కడకెళ్లారు బాస్”

“అబ్బే ఇక్కడకే, ఎవరో డిపాజిటర్ బిజినెస్సిస్తానంటే..”నసిగాడు

“బిజినెస్ అంటే… యూ మీన్ చింతామణి”

“అబ్బే అబ్బే అబ్బెబ్బే …” తడబడ్డాడు గుండూరావ్ …

“హలో నేనండి, ఇందాకల మిమ్మల్ని అప్సరాకు రమ్మన్నాను కదండి, పాప అర్జంటంటావుంటే ఇంటికాడకొచ్చేసమండి. మా ఇల్లు మెరకీధిలోనండి .. ఒకపాలి రాగలరా ?”

“... ఆ వచ్చేస్తున్నాను” అని కదలబోయిన గుండూరావ్ ఆ మాట్లెవరా అని అప్పుడు చూసాడు ..

అది మా వెంకట్ … అతను గొప్ప మిమిక్రీ ఆర్టిస్ట్ …

ఘొల్లు మన్నారు… మిత్ర బృందం.

నవ్వులతో నవ్వు కలపక తప్పలేదు గుండూరావుకి.

  

       

rushipeetham programme on 5th October, 2014 sunday

ఋషిపీఠం ఛారిటబుల్ ట్రస్ట్, 

రాజమహేంద్రవర శాఖ  

ఆధ్వర్యవంలో

డా.యఱ్ఱాప్రగడ వారి ప్రసంగం

‘ఆధ్యాత్మిక భౌతిక శాస్త్ర సమ్మేళనం’(భిన్న దృక్పథాల సమన్వయము)

మరియు

డా.యఱ్ఱాప్రగడ వారి రచన

‘సుబ్బరాయ శతక’ ఆవిష్కరణ

వేదిక:ధర్మంచర కమ్యూనిటీ హాల్, రౌండ్ పార్క్ దగ్గర,

ప్రకాశం నగర్,రాజమండ్రి

తే: 5-10-2014,ఆదివారం సా॥గం.6-00కు

అధ్యక్షులు: భాగవత విరించి 

డా॥ టి.వి.నారాయణ రావు 

యూరాలిజిస్ట్, సౌజన్య హాస్పిటల్స్

ముఖ్య అతిథి: డా॥కర్రి రామా రెడ్డి, 

సైకియాట్రిస్ట్, మానస హాస్పిటల్స్

ఆత్మీయ అతిథి: డా॥నేదునూరి నరసింహారావు, 

అఫ్తాల్మాలజీ ప్రొఫెసర్,వైజాగ్ మెడికల్ కాలేజ్

విశిష్ట అతిథి: డా॥కె.వి.యస్. రామారావు 

ప్రొఫెసర్ ఐ.ఐ.టి. చెన్నై (రి) (యు.యస్.ఏ)

పుస్తక సమీక్ష: డా॥ ధూళిపాళ అన్నపూర్ణ, 

ప్రిన్సిపాల్ (రి.)ఆంధ్ర సంస్కృత యువతీ కళాశాల

వక్త: డా॥ వై.వి.జి.యస్ మూర్తి ప్రొఫెసర్ ఐ. ఐ. టి. చెన్నై (రి.)

oooOOOO అందరూ ఆహ్వానితులే OOOOooo

రాజమండ్రి - 8 -- రాజమండ్రి - స్మార్ట్ సిటీ …

రాజమండ్రి - స్మార్ట్ సిటీ …

రచన: డి.వి. హనుమంతరావు

అప్పుడే వర్షం వెలిసింది. అని సంబరపడుతున్నాను..

“ఏమండీ .. కందిపచ్చడి చేస్తాను.. కారం లేని ఎండు మిరపకాయలు తెండి”అంది .

“మిరపకాయలంటే కారం కోసమేగా.. కారం లేకుండా ఎలా ఉంటాయోయ్ ?” కొంచెం ఇదయ్యాను.

“మీదో మట్టి బుర్ర .. “ అని మంగళసూత్రాలు కళ్ళకద్దుకుని

“ఎందుకుండవ్ ? మీకేం తెలుసు ? ఉంటాయ్. వెళ్లి తెండి“అంది

నాది మట్టిబుర్ర అన్నప్పుడు .. కామోసు అనుకున్నా కాని మంగళ సూత్రాలు కళ్లకద్దుకున్నాక నా బుర్ర గట్టి పడ్డట్టనిపించింది

“ఇదిగో, ఇక్కడున్నట్టు రావాలి, వెడల్పుగా,లావుగా నల్లగా ఉంటాయి, అవిఅయితే కారం ఉండవు. జాగ్రత్తగా చూసి తెండి .. లేపోతే ఏవో ఒకటి అంటకట్టేస్తాడు, మీరసలే ఓ  మాలోకం.. ఉంటే కూరొడియాలు కూడా తెండి ”

“బాగుంటుందోయ్, వంకాయ పచ్సిపులుసా? అందులో వడియాలు చాలా బాగుంటాయ్, మా అమ్మ చేసేది కూడాను.”

“మీది మతిమరుపు మేళం.. నేనూ చేసాను, మరిచిపోతారు” ..

మంగళ సూత్రాలు తీసింది కాని, మరీ అంత పెద్ద తప్పుకాదనుకుందో, లేక ఇందాకటి  కళ్లకద్దుకోడానికి దీనికీ సరిపెట్టేసిందో కాని.. ఇప్పుడు మాత్రం ...కద్దుకోకుండానే  లోపలెట్టేసుకుంది.

సరే బయల్దేరాను.. దేవీ చౌక్ దాకా వెళ్దామని .. మా అపార్ట్ మెంట్ ఉత్తర ముఖంగా ఉంటుంది. .. కాంపౌండ్ లో ఉన్న మా ఆంజనేయస్వామికి ఒక మ్రొక్కు మ్రొక్కి , నేను సాధారణంగా ఈశాన్య దిక్కుగా బయల్దేరి తూర్పుకి తిరుగుతాను..విజయంతో తిరిగి రావాలని… అదో సెంటి మెంట్ .. అలాగే కొంచెం దూరం వెళ్లి రైట్ కు తిరిగాను.. అంటే బాల విజ్ఞానమందిర్ వీధిలోకి.. అలావెళ్తే అక్కడో  రాజకీయ నాయకుడి ఇల్లు ఉంది. ఆ  ఇంటి మీదుగా వెళ్తే గణనాయకుడి గుడి వస్తుంది.  స్కూటర్ దిగకుండానే అక్కడ శిరస్సు వంచడం ఓ అలవాటు. ..కానీ ఈలోగా కారంలేకుండా ఉన్న మిరపకాయలు, వీలైతే పచ్చిపులుసులోకి కూరొడియాలు తేడానికి  కార్యార్థినై వెళ్తున్న నన్ను .. ఒక రక్షక భటుడు అటకాయించాడు..

ఖంగుతిన్నాను. మరీ రాజమండ్రిలో ఓ మూలకున్న మా శ్రీరామనగర్ లోకి రక్షక భటులు రావడం ఒకింత ఆశ్చర్యాన్ని కలిగించింది. ఆరా తీసా.. ఊళ్లోకి పర్యటనకు వచ్చిన ఓ మంత్రిణిగారు పాపం ఇడ్లీ తినడానికి ముచ్చట పడ్డారు .. ఓ రెండు  ఇడ్లీ వాచ్ మన్ తో తెప్పించుకు తినొచ్చుగా .!..లేపోతే ఏదో హోటల్ లోకి మారువేషంలో వెళ్లి  తినొచ్చు కదా, ఆవిధంగా ప్రజల్లోకి వెళ్తే  ప్రజలు ఒక జత ఇడ్లీలు తిండానికి ఎన్ని డబ్బులిస్తున్నారో తెలిసేది…

ఠాఠ్ ! అలాక్కాదు, మా ఇంట్లో ఇడ్లీ వేడిగా వేయిస్తానని (వేయించడం అంటే వేపుడు కాదుఅని మనవి, అదీ కాక ఇడ్లీ వేయిస్తే బాగోదు కూడాను ..) .. బ్రేక్ ఫాస్ట్ కు రమ్మని గణనాయకుని వీధిలో ఉన్నసదరు రాజకీయ నాయకుడుగారు మంత్రిణి గారిని ఆహ్వానించారు.. ఆ జత  ఇడ్డెన్ల కోసం పాపం సదరు ఆవిడ వీరింటికి వచ్చారు.. సదరు ఆవిడ సదరు జత ఇడ్డెన్లూ తింటుంటే ఎలా ఉంటుందో చూడాలని చోటా నాయకులు, కార్యకర్తలు వచ్చారు. ఇడ్లీ చల్లారకుండా మన పేపర్లో ఆ న్యూస్ రావాలంటూ వివిధ పేపర్లవాళ్లు పంపించిన విలేఖర్లు వచ్చారు.. ఆ ఇడ్లీన్యూస్ బాగా కవర్ చేస్తే ఇక్కడ మంత్రిగారికి తినడానికి ఇడ్లీ కనపడకపోయినా అక్కడ అన్ని టి.విల్లోనూ గ్రాఫిక్స్ ఉపయోగించి ఆవిర్లొచ్చే ఇడ్లీలా తర్జుమా చేసి  వేడిగా కనపడేటట్లు కవర్ చేయడానికి టి.వి వాళ్లొచ్చారు. ఇడ్లీ తింటున్న మంత్రిణిగార్ని-  అభిమానించే  ప్రజలు చూడకూడదని, ఆ ఇడ్లీ నేపథ్యంలో (టి.వి. భాషొచ్చేస్తోందిరోయ్ ) ఏ అవాంచనీయ సంఘటనలు జరక్కుండా పోలీస్ బందో బస్తన్నమాట ఇది … నేను అట్టి విషయ సేకరణలో ఉండగా, చేతిలో లాఠీతో ఆ ప్రక్క వీధికి అన్నట్టు నన్నయ్య వీధిలోకి నన్ను మళ్లేసాడు రక్షక భటుడు.

సరే ఆ వీధిలోకి స్కూటర్ తిప్పి సాయిబాబా గుడి దాకా వెళ్లకుండానే.. ఎవరో చెప్పారు.. ఎదర రోడ్డు అడ్డంగా తవ్వేసారట అని. ఎందుకటా అని క్వచ్చిస్తే (సారీ ఇంగ్లీష్ లో బాంటుందని ఇలా వ్రాసా ) ..  ప్రశ్నించా…కార్పొరేషన్ కు క్రొత్త ప్రభుత్వం, క్రొత్త పుష్కరాలు, క్రొత్త ఫండ్స్ అందుకని క్రొత్త  పైపు లైనులు వేస్తున్నారట.... అన్నారు.

“అదిరిందయ్యా చంద్రం.. “అని నాకు నేనే జోకు వేసుకుని ప్రక్కవీధిలోకి తిరిగా…

అక్కడ పాత ప్రభుత్వం వారు వేసిన పాత పైపులైను లీక్ అయి పుష్కలంగా నీరు బయటికొచ్చేసి, గోదావరి నదిలా పొంగిపొర్లుతోందని,.. అడ్డంగా గొయ్యి తీసి .. అందులోకి దిగి మరీ రిపేర్ చేస్తున్నవారు కనపడ్డారు..

ఏంచేస్తాం .. ప్రక్క వీధిలోకి త్రిప్పి కొంచెం వెళ్ళగానే బి.యస్.యన్.యల్ వారు ఎదిగిన చెట్లు దూరశ్రవణం యొక్క ప్రగతికి నిరోధకాలని కొట్టేసి .. ట్రాఫిక్ నిరోధకాలుగా రోడ్డుకి అడ్డంగా వేసారు.. కొమ్మలు చేవదేరి ఉన్నాయి. రిస్క్ తీసుకోవడం క్షేమదాయకం కూడా కాదు. ఈ వయసులో ఎముక- ‘...విరిగిపోతే అతకదు మల్లా’ అని మూగమనసులోని పాటలో ఆలోచించినవాడినై ప్రక్కవీధిలోకి తిరిగా, సారీ త్రిప్పా స్కూటర్ ..

ముందు ఓ పెద్ద పంది, దానివెనకాల ఆ పందిని తరుముతూ అంతే  పెద్ద శరీరంగల ఒక ఆసామీ చేతిలో ఉరితాడులావేసిన కర్రతో పరుగెడుతూ అడ్డం పడ్డాడు .. తప్పించుకుంటూ ఉంటే కూడా పిల్ల పందులు బిల బిలమంటూ వచ్చేస్తున్నాయి… వాటిని తప్పించుకోడానికి స్కూటర్ కొంచెం కష్టపడి నిల దొక్కుకుంది. గవర్నమెంట్ మారాక మా వీధుల్లో పందులు కొంచెం విచ్చల విడిగానే తిరుగుతున్నాయి. సరే ఆ రాజకీయాలు, గొడవలూ మనకేల? పవిత్రమైన ఓటేసేసాం.ఓటు హక్కు వినియోగించేసుకున్నాము,,మిగతా విషయాలు మనకవసరమా చెప్పండి .. మళ్ళీ ఇంకో ప్రక్కకి తిప్పా..

ఇంతలో ఫోన్ మ్రోగింది..

“హలో”

“హలో”

“మీరేనా ఎక్కడున్నారు?”

“దార్లో ఉన్నాను”

“ఇవతల పచ్చడి ఆగిపోయింది.. తొందరగా రండి, మళ్లీ కరెంట్ పోతుంది’

“కరెంటాఫీసుకు  ఫోన్ చేయ లేదా మరి.. :

“ఆ వెటకారమా, .. మీరొచ్చాక చంద్రబాబు నాయుడికి ఫోన్ చేద్దురుగానిలెండి .. నోరు మూసుకుని  రండి త్వరగా “,..

మంగళ సూత్రాల చప్పుడు వినపడింది.. పాపం అద్దుకుంటున్నట్టుంది, ఎంతైనా పతివ్రతగదా..

మా ఆవిడ మాటలు, దానితో మంగళ సూత్రాల చప్పుడు అన్నీ ముందు కుడి చెవిలోంచి, తర్వాత ఎడమ చెవి దగ్గరున్న ఫోన్ లోంచి సైమల్టేనియస్ గా వినపడుతున్నాయి, స్టీరియో అఫెక్ట్ తోటి..

“అయినా ఇక్కడున్నట్టు రమ్మన్నానుగా ఇంతసేపు ఏంచేస్తున్నారు?” అని ముందు కుడి చెవిలోనూ, తర్వాత ఎడమ చెవిలోని ఫోన్ లోనూ .. స్టీరియో…అఫెక్ట్ తో మాట్లాడింది మా ఆవిడ..

చుట్టు చూసా .. జ్ఞానోదయం అయింది… నాకు ప్రక్కన మా అపార్ట్ మెంట్ ‘సాయి అభయ ఎంక్లేవ్’ దర్శన మైంది ..

“అయినా ఇక్కడున్నట్టు రమ్మన్నానుగా …”

“ఇక్కడున్నట్టే ఉన్నానోయ్ …”

ఏ వీధిలోంచి .. ఏ వీధిలోకి తిరుగుతున్నానో తెలియక .. అలా అలా తిరిగి

ఇంకా ఇక్కడే ఉన్నట్టున్నాను..

[స్మార్ట్ సిటీ కాబోతున్నరాజమంద్రిలో ఒక అనుభవం .. సరదాకొంచెం కలపి]

రాజమండ్రి-7 -- రాజమండ్రిలో అప్పట్లో నేను పోషించిన హోటల్స్ …

రాజమండ్రిలో అప్పట్లో నేను పోషించిన హోటల్స్ …  

ఆ రోజుల్లో  మా వయసు వాళ్లం హోటల్ కు వెళ్ళాలంటే స్వతంత్రంగా వెళ్ళేవాళ్ళం కాదు.. నాకైతే పెద్దవాళ్ళకు తెలుస్తే ఏమన్నా అంటారేమో అని భయం ఉండేది.. .. వారేమనకపోయినా కూడా ..ఆ భయం ఉన్నా 

హోటల్స్ ను నా శక్తిమేరకు పోషించాను..

కాతేరు రోడ్ పై లింగంపేట దగ్గరగా ఒక చిన్న హోటల్ ఉండేది చాలా కాలం క్రితం.. అక్కడకి మా దగ్గర పని చేస్తున్న నాగేశ్వరరావు తీసుకెళ్లి మొట్టమొదటిసారి  సాంబారు ఇడ్లీ ఇప్పించాడు.. అది నా హోటలేంగట్రం. .. పులుసుతో  ఇడ్లీ తిండం అప్పట్లో అర్థం కాలేదు.. పొంగులొస్తున్న వేడి వేడి పులుసుతో ఇడ్లీ నోట్లో పెట్టుకోగానే మూతి కాలి పోయింది, ఆ వేడికి .. ఆ తర్వాత తెలిసింది .. దాన్ని పులుసు అనకూడదు .. సాంబారు అనాలి అని.

తర్వాత కొంచెం పెద్దయ్యాక  ఎప్పుడైనా మధ్యాహ్నం కారియర్ లేపోతే.. ఇడ్లీ మాత్రమే తిను, అడ్డమైనవీ తినకు అని అమ్మా నాన్నగారు - మరీ మరీ చెప్పి ఓ బేడ ఇచ్చే వారు. పుష్కరఘాట్ లో మా స్కూల్ ఉండేది. ఇప్పుడు శివుని విగ్రహం ఉన్న చోట ఒక కాకా హోటల్ ఉండేది. అక్కడ అర్థణాకు రెండు ఇడ్లీ ఇచ్చేవారు.. పచ్చి మిరపకాయ చట్నీవేసేవాడు.. చాలా బాగుండేది.. 

ఆ తర్వాత యస్.యస్.యల్.సీ లోకి వచ్చాక .. అంటే 1957 మార్చ్ లో పరీక్షలప్పుడు… రెండు పూటలా పరీక్షలుండేవి. [ఇప్పుడున్న Xత్  క్లాసుకన్నా తర్వాత క్లాస్ యస్.యస్.యల్.సీ. అదయ్యాక మాతోపాటే పి.యు.సి ప్రారంభమైంది. ఇప్పుడు 10త్ తర్వాత రెండేళ్ల ఇంటర్ వచ్చేసింది..] అప్పుడే కోటగుమ్మందగ్గర ఇప్పుడు తుమ్మిడి రామ్ కుమార్ బట్టల షాపున్నదగ్గర ‘లక్ష్మీ కేఫ్’ అని ఒక కొత్త హోటల్ ప్రారంభించారు.. ఆ పరీక్షలు వారం రోజులూ మధ్యాహ్నం అక్కడ టిఫిన్ తినమని ఇంట్లో డబ్బులిచ్చేవారు. ఆ హోటల్ బయట బోర్డు మీద… ఇక్కడ వెన్నతో కాచిన నేయి వాడబడును.. కాదని ప్రూవ్ చేస్తే రు.116/- బహుమానం అని ఉండేది. నిజంగానే ఇడ్లీ కారప్పొడి తింటే మూడు గరిటల నెయ్యి వేసేవాడు.. ఎంత బావుండేదో… ఈ హోటల్ కు కాలేజీలో చదివే టప్పుడు, ఉద్యోగంలేక బేవార్స్ గా తిరిగేటప్పుడు కూడా  రెగ్యులర్. దోసె వేసేవాడండీ … అబ్బబ్బా ఏంటేస్టండీ బాబూ… అందులోకి కొబ్బరి చట్నీ, అల్లం చెట్నీ  ప్లస్ సాంబారు.. అన్నీ చాలా టేస్టీగా ఉండేవి.. చపాతీ కుర్మా.. అక్కడ ఆ వెజిటబుల్ కుర్మా వాడు చేసే విధానమే స్పెషల్ … దోసెకి మాత్రం డిమాండ్ ఎక్కువ. 

తర్వాత వీళ్లే పంచవటీ హోటల్ ప్రారంభించారు.. అందులో ఎ.సి రూం ఓ ప్రత్యేకాకర్షణ. లక్ష్మీకేఫ్ కన్నా రేట్లెక్కువ. కానీ టేస్టీ ..ఈ హోటల్ ప్రస్తావన ముళ్ళపూడి వారి కోతికొమ్మచ్చిలో కనపడుతుంది.

ఆ కోటగుమ్మందగ్గరే జైహింద్ కేఫ్ … 

ఆ ప్రక్కన వెల్ కం హోటల్ .. ఈ రెండూ కూడా ఇరవై నాలుగ్గంటలూ పనిచేసేవి.. ఎందుకంటే అప్పట్లో గోదావరి స్టేషన్ కు రైలు ట్రాఫిక్ ఎక్కువ, అలాగే అక్కడ ఇల్లీగల్ ట్రాఫిక్ కూడా ఎక్కువ అనేవారు. దానా దీనా బేరాలు బాగుంటాయి కదా మరి.. ?

అలా మార్కెట్ వైపుకు వెళ్తే .. బాటా షూ కంపెనీ దగ్గర లక్ష్మీ విలాస్ హోటల్ .. అది సాంబార్ ఇడ్లీకి ఫేమస్. మేం స్కూల్లో చదువుకునే రోజుల్లో మా మాష్టార్లు ఇక్కడనుంచి మా చేత టిఫిన్స్ అవీ తెప్పించుకునేవారు.. పెద్దపిల్లాడు వెళ్తుంటే సాయంగా మా లాంటి కుర్రగాళ్లం వెళ్లేవాళ్లం. గురు శుశ్రూష అన్నమాట. ఈ హోటల్కు బయటికి రెండు గుమ్మాలుండేవి .. మధ్యలో ప్రోప్రైటర్ ఇన్నమూరి చెంచయ్యగారు కూర్చుని బిల్లులు తీసుకునే వారు.. ఆయన మునిసిపల్ వైస్ చైర్మన్ గాకూడా ఉండేవారు.. కొందరు ఆయన  కన్నుగప్పి  డబ్బులీయకుండా వెళ్ళిపోయేవారని అనేవారు.

కొంచెం ముందుకెళ్తే నల్లమందు సందులో అనుకుంటా .. మా టైపు ఇన్స్టిట్యూట్ ఉండేది. దానికెదురుగా కోదండ రామా విలాస్ .. పి.యు.సి డెక్కాక టైప్ నేర్చుకునేవాణ్ణి అప్పుడోసారి అక్కడ మరో ఇద్దరు మిత్రులతో వెళ్లాను.. పూరి కూర .. వాసన అలా చేతులకుండిపోయింది. ఇంట్లో తెలిస్తే .. అమ్మో ఇంకేమన్నా ఉందా.. భయం.. ముగ్గురం పరీక్షలు పోయి.. దేశోద్ధరణకోసం టైపులో చేరిన వాళ్లమే.. ‘ముండా దేవుడు ముగ్గుర్నీ కూర్చా’డనీ మాలో ఒకడు కామెంట్ చేయడం ఇంకా గుర్తు..అతడే ఇప్పుడు మా అపార్ట్మెంట్ లో మాకెదురుగా ఫ్లాట్ లో ఉంటున్నాడు. 

అది దాటి ముందుకెళ్తే విశ్వభవన్ .. అది కోదండ రామా విలాస్ వారిదే .. పెద్ద హోటల్ .. రుచికరంగా ఉండేవి పదార్థాలు..

హైస్కూల్ ,కాలేజీ రోజుల్లో ఇంతవరకే మన సామ్రాజ్యం..కాలేజీలో కూడా మాధవరావు కాంటీన్, భాస్కరరావు కాంటీన్ .. మేము భాస్కరరావు కాంటీన్ కు అలవాటు పడ్డాం. అయితే మాధవరావు కాంటీన్ కు మంచి పేరుండేది.  

డిగ్రీ మూడేళ్ళు అయి .. ఒకటి రెండు దండయాత్రలు చేసి .. తర్వాత ఫారెస్ట్ డిపార్ట్ మెంట్ ఉద్యోగం .. ఆల్కాట్ గార్డెన్స్ లో గవర్న్ మెంట్ సా మిల్లులో ఉద్యోగం..

ఉదయమే ఇంట్లో అమ్మ వేసిన వాసినపోలు వేడి వేడి గా తిని, 7-30కి సైకిల్ ఎక్కేవాణ్ణి . మధ్యాహ్నం క్యారియర్ వచ్చేది. మధ్య మధ్యలో .. మా మిల్లుకి దూరంగా ఓ శెట్టి గారు హోటల్ పెట్టారు.. బాగుండేది కాని, పైసలెక్కువ ..తప్పకపోతే  అక్కడకు వెళ్లేవాళ్లం. ఆ తర్వాత మా మిల్లు ఎదురుగా రామారావు హోటల్ వచ్చింది. హోటల్ అంటే ఓ పాక. బానే చేసేవాడు. తర్వాత ఆ రామారావే, మా మిల్లులో క్యాంటీన్ పెట్టాడు. మా ఉద్యోగం సాయంత్రం అయిదు, ఆరూ .. ఆ టైములో ఇళ్లకుబయలుదేరేవాళ్లం..

దారిలో అయిదు బళ్ల మార్కెట్ దగ్గర ఎల్లోరా హోటల్ .. దాని ప్రొప్రైటర్ ఏలూరి సూర్యారావు .. కమ్యూనిస్ట్ లీడర్ ..వీళ్లబ్బాయి వెంకటేశ్వరరావు, కార్పరేటర్ గా ఈ మధ్య చేసారు..  ఆ హోటల్లో ఒక దోసో, చపాతీయో తిని కాఫీ త్రాగి సైకులెక్కేవాళ్లం.ఈ హోటల్ లో సింగిల్ కాఫీ ఇచ్చేవారు.. అంటే ఇద్దరు వెళ్లి ½ అనకుండా ఒకరికే హాఫ్ కాఫీ అన్నమాట .. హాఫ్ రేటుకే. అర్థరూపాయికూడా అక్కర్లేకుండా దోసె, కాఫీ తాగగల్గేవాళ్లం .. అక్కడనుంచి సైకిలెక్కితే పేపర్ మిల్లు దగ్గర మా ఇంటికొచ్చేటప్పటికి కర కరా ఆకలేసేది.. సైకిల్ శ్రమ, వయస్సు.. అంతేగా మరి.

ఒక్కోప్పుడు .. ముఖ్యంగా బుధవారాలప్పుడు శాంతి నివాస్ కు వెళ్లేవాళ్లం. ఈ హోటల్ వరదరావు ఫామిలీ వాళ్లది. వరదరావుగారి హోటల్ అప్పట్లో.. అంటే ఇంకా ముందు కాలంలో మాడరన్ హోటల్ గా చాలా ఫేమస్. ప్రఖ్యాత మృదంగ విద్వాంసులు శ్రీ కమలాకర్ తండ్రిగారు వరదరావు. కమలాకర్ గారబ్బాయి యోగీశ్ కూడా మంచి మృదంగ విద్వాంసుడు. వారిదే ఈ శాంతినివాస్ ఆ హోటల్ మెయిన్ రోడ్ లో వైగ్రాం రోడ్ మొదట్లో ఉండేది.. అక్కడ సాయంత్రం రోజుకో రకం టిఫిన్ ఉండేది. అక్కడ బోర్డ్ మీద వ్రాసేవారు.. బ్రెడ్ జామ్, పూరి కూర, బోండా సాంబార్, నెయ్యీ కారప్పొడీ ఇడ్లీ .. ఇలా … నాకు అవన్నీ ఇంటిపేర్లు పెట్టుకున్న టిఫిన్స్ లా కనిపించేవి.. అదే చెప్పుకుని నవ్వుకునే వాళ్లం.. బుధవారం బోండా సాంబార్. మిరియం వేసి మినప్పిండితో బోండావేసి .. దానిమీద కరివేపాకు కాడ కనపడేట్టు సాంబారు పోసి, వేడి వేడిగా ఇచ్చేవాడండి . అది ఎంత టేస్టంటే అది తినడంకోసం బుధవారం అక్కడికి పోయేవాళ్లం .. అర్థం చేసుకోండి మరి. ఒగేల్ గ్లాసులతో మంచినీళ్ళు ఇచ్చేవాడు.. ఆ గ్లాసులు అప్పట్లో ఫేమస్.

మా మామయ్య వచ్చినప్పుడనుకుంటా మాడరన్ హిందూ హోటల్ కు వెళ్లేవాణ్ణి.. చెన్నపట్నం కల్చర్ కనపడేది. రాజమండ్రి అంటే వరదరావు ఇడ్లీ చాలా ఫేమస్. ఆ ఇడ్లీ ఇక్కడ దొరికేది. ఇత్తడి గ్లాసులూ,కప్పులు .. కాఫీ పోసి గ్లాస్ బోర్లిస్తే … గ్లాస్ సరిగా తీయలేకపోతే వేడి కాఫీవళ్ళంతా పడుతుందన్నమాట. ఉప్మాలో ఉప్మాకు సరిపడా బంగాళాదుంప కూర ఇచ్చేవాడు. రెండూ కలిపి తింటే కడుపు నిండిపోయేది.

ఈ వరదరావుగార్కి .. గోదావరి స్టేషన్ కాంటీన్, రాజమండ్రి స్టేషన్ కాంటీన్, కోర్టుల్లో కాంటీన్ ..శాంతి నివాస్, శ్రీనివాస్, సుఖనివాస్ లాడ్జ్ .. ఇవన్నీ ఉండేవి.

దాని ప్రక్కనే ఆషారెస్టారెంట్.. ప్రొప్రైటర్ కు బ్రాకెట్ ఆటలో డబ్బులు కలిసొచ్చాయని  ఈ హోటల్ పెట్టాడనేవారు.. ఆ హోటల్ కు ఎక్కువ వెళ్లే వాణ్ని కాదు.

ఇవి కాక ఒరిస్సా వైపునుంచి వచ్చిన వాళ్లు , ఊళ్లో రెండు మూడు చోట్ల ఫాన్సీ షాప్ తో పాటు హోటల్ రన్ చేసేవారు .. వాళ్లు చైనా గూడ్స్ కూడా అమ్ముతుండేవారు..

ఈ సర్కి .. ఈ పోస్ట్ జాగ్రత్తగా చదివిన రాజమండ్రి వాసులకు అప్సరా హోటల్ ప్రస్తావన లేకపోవడం ఆశ్చర్యాన్ని కలిగిస్తుంది. ఎందుకంటే ఫారెస్ట్ ఉద్యోగం అయ్యాక రెండేళ్లు నేను రాజమండ్రి వదిలేశా .. పలాసాలో స్టేట్ బాంకులో ఉద్యోగం వచ్చింది..

అక్కడనుంచి 1970లో ఇక్కడకి బదలీ పై వచ్చి కోర్టుల వెనకాల మెట్టమీద ఉన్న స్టేట్ బాంక్ మెయిన్ బ్రాంచిలో జేరా.. ఇప్పుడు ఆ బ్రాంచి కంబాల చెరువుదగ్గరకు వచ్చింది ..

ఇప్పుడు రిలయన్స్ ఉన్నచోట హోటల్ శ్రీనివాస్ ఉండేది. అది కూడా వరదరావు గ్రూప్ వారిదే . సర్వర్స్ టిప్పుసుల్తాన్ లై కస్టమర్ సర్వీస్ అతిగా చేయడం వలన అది క్రమేణా మూతపడింది .. అక్కడకు ఫారెస్ట్ డిపార్ట్ మెంట్ లో ఉండగా కూడా వెళ్లేవాణ్ణి ..

గోదావరీ స్టేషన్ కు ఆ ప్రక్క అప్సరా హోటల్ .. అక్కినేని నాగేశ్వరరావుగారు ప్రారంభం చేసారు.. మొదలెట్టాక ఇక్కడ లాన్ టెన్నీస్ పోటీలు, కృష్ణన్ వంటి ప్రముఖులు వచ్చేవారు.. లాడ్జింగ్ ఉండేది.సినీమాలవాళ్ళు దిగేవారు.. హైదరాబాదు వెళ్లే బస్సులన్నీ ఇక్కడాగేవి.. ఎదురుగా లాన్స్ లో కూడా సర్వీస్ ఉండేది.. డూక్ బాక్స్ .అదో ఎట్రాక్షన్ .. కావలసిన పాటకు డబ్బులేసి వినే సదుపాయం.. పాట ఇంట్రస్ట్ కన్నా బాక్స్ ఇంట్రస్ట్ .. రిక్షాలు కట్టించుకుని కేవలం టిఫిన్స్ తిండంకోసం ఫామిలీస్ తో వచ్చి తిని, రిక్షాలలోఇళ్లకు వెళ్లేవారు .. పుష్కారాలప్పుడు .. యమా రష్. రోజుకూడా కొన్ని సమయాలలో సీట్ కష్టమయ్యేది.  టిఫిన్స్ కూడా బాగుండేవి .. ఎ.సి.వై రెడ్డి గారు ప్రప్రైటర్ .. పెర్సనల్ అటెంక్షన్ పే చేసేవారు.. ఆయన తర్వాతి రోజుల్లో రాజకీయాలలో కూడా ఉన్నారు. అప్పట్లో రూపాయి పెట్తే టిఫిన్ అండ్ కాఫీ వచ్చేది.

మేము అక్కడ బ్రాంచిలో పనిచేస్తుండగానే మా బ్రాంచి కంబాల చెరువుదగ్గర స్వంత బిల్డింగ్స్ లోకి మారింది.. అప్పుడు దేవీ చౌక్ దగ్గర అంబా భవన్ .. అక్కడ టిఫిన్స్ బాగానే ఉండేవి.. అంతకన్నా ప్రొప్రైటర్ గారు ఎర్రగా బంగినపల్లి మామిడిపండులా బాగుండేవారు.. తర్వాత మాకు స్వంతంగా కాంటీన్ వచ్చేసింది.. అప్పుడప్పుడు బయట హోటళ్లకు వెళ్లేవాళ్లం.

ఆ తర్వాత నేను రాజమండ్రి నుంచి ఉద్యోగరీత్యా బయటకు పోయి మరల 86లో వచ్చాను.. వాతావరణం మారింది..