Pages

Tuesday, November 25, 2014

“భారతవాసి”




“భారతవాసి”
   
రచన : డి.వి.హనుమంత రావు

సెంటర్ లో చాలా కోలాహలంగా ఉంది. .. ఓ ప్రక్కగా స్టేజ్ , షామియానా ... కెమెరాలు వేళ్లాడేసుకుని కొందరు, పెద్ద పెద్ద సంచులు భుజాన వేళ్లాడేసుకుని వీడియో వాళ్లు  కొందరు.. సందడి సందడిగా ఉన్నారు. వచ్చిన వాళ్లందరూ నీటుగా డ్రెస్సయి వచ్చారు.. దూరంగా కొందరు కానిస్టేబుల్స్ కబుర్లూ కథలూ చెప్పుకుంటూ నించొని ఉన్నారు. ఇంకో పది నిముషాలలో  ఎమ్.ఎల్.ఏ గారు, ఎమ్.పీగారూ రానున్నారని - గంట నుంచి మైకులో ప్రతి అయిదు నిముషాలకు ప్రకటిస్తున్నారు. వారు ప్రకటించినప్పుడల్లా వాచీలున్నవాళ్లు - వాళ్ల వాళ్ల  వాచీలు చూసుకుంటున్నారు. నిర్వాచీతులు టైమెంతైందని ప్రతి అయిదు నిముషాలకు ప్రక్కనున్న  వాచీ ఓనరులను
అడుగుతున్నారు. ఆ ప్రక్కనే, రక రకాల ఫోజుల్లో ఉన్న మోడీగారి ఫోటోలు, గుండూ , కర్రా, కళ్లజోడూ (గాంధీ గారనుకుంటా)ఉన్నాయన ఫోటోలు రెడీ చేసి ఉన్నాయి. ఆ ప్రక్కనే పాతబడిపోయిన వల్లభాయ్ ఫోటోట - గుర్రం మీద ఠీవీగా దర్జాగా స్వారీ చేస్తున్న శివాజీ గారట .. ఆయన బొమ్మా ఉన్నాయి. ఇప్పుడీ క్రొత్త ప్రభుత్వం వచ్చేదాకా - రక రకాల గాంధీ చిత్రాలు, వారి బొమ్మలే కాని, ఇవన్నీ చూడకపోవడం వలన గుర్తు పట్టలేకపోతున్నాం ఇప్పుడు క్రొత్తగా చూస్తున్న పాత ప్రముఖుల్ని. ఈ హడావుడి అంతా ఇలా ఉండగా.....  

సడెన్ గా “దొంగ .. దొంగా” అని కేకలు…
“ఎక్కడెక్కడ” అని పొలికేకలు,
రక్షక భటుల బూట్ టక టకలు …
వాళ్ళ వెనకాల కెమెరాలు .. వారితో కెమెరాలు తగులుకున్న భుజాలు ..ఆ వెనుక భుజాలు గల ఆసాములు … పరుగెత్తారు. కొందరు హీరోల్లా దొంగని పట్టడానికి పరుగెత్తితే,
“ఇలా వస్తే పట్టుకుందాంలే, ఎందుకు రిస్క్” అని కొందరు ఇక్కడే ఉండిపోయారు ..
ఈ లోగా అవకాశాన్ని అంది పుచ్చుకుని 64 కళల్లో దొంగతనంకూడా ఒక కళ అని గ్రాంధిక ఉపన్యాసం కొందరు  ఇస్తుంటే,
తమ తమ  జీవితాలలో దొంగ.. దొంగల కథలు -అనే అంశం మీద  అగ్రాంధిక ఉపన్యాసం కొందరు ఇచ్చేస్తున్నారు.

ఇలా దొంగకోసం వెళ్లినవాళ్లు.. ఆ వెనుకనే వెళ్లిన కెమెరాలు, కెమెరాల తాలూకు భుజాలు, భుజాల తాలూకు ఆసాములు అందరూ తిరిగి వచ్చారు. వారితో ఒక యువకుడు, సామాన్యంగా ఉన్నాడు. మామూలు బట్టలు కట్టుకున్నాడు. కూడా వచ్చాడు. అతగాడి ముఖంలో ఏ విధమైన భయమూ  లేదు..

“ఎందుకు చేసావీ పని” అడిగారు
“మంచి పని అనుకుని చేసాను”అన్నాడు.
“దొంగతనం మంచి పనా”అడిగారు
“ఎవరన్నారు”
“నువ్వంటున్నావు కదా?”
“నేనలా అనలేదు. నేను చేసిన పని మంచి పని అంటున్నా”
“ఎలా అవుతుంది ..మేమింత భారీ ఏర్పాటు చేసుకున్నాము ఓ ప్రక్క” అన్నారొకరు
“మరో ప్రక్క ఇంతమంది ఆల్ రెడీ వచ్చేసా(ము)రు..” అన్నారు మరొకరు
“అటు ప్రక్కనుంచి ఎం ఎల్ ఏ, ఎమ్.పి గారులు వచ్చేస్తున్నారు..”అన్నాడు  అటుప్రక్కాయన ..
“ఇంతకీ ఏమెత్తుకు  పోయాడండీ ..” ఇందాకణ్ణించీ  రిస్క్ తీసుకోకుండా గట్టు మీదే  ఉన్నాయన అన్నాడు..
అప్పుడు ఈ కార్యక్రమ నిర్వాహకుడు గొంతు సవరించుకుని చెప్పబోయాడు..
“మైకులో చెప్పండి .. అందరికీ వినపడుతుంది..” అన్నారొకరు
“ఎవరు విన్నా భయం లేదు, నేనేమన్నా తప్పు పని చేసానా.. మైకులో కాపోతే కొండెక్కి అరవండి, నా కేమిటి భయం” అన్నాడు దొంగగా నేరారోపణ చేయబడ్డ వ్యక్తి.
“ఇక్కడకు మా ఆహ్వానం మన్నించి విచ్చేసిన మిత్రులకి నమస్కారం” మొదలెట్టాడు నిర్వాహకుడు
“వేదిక మీదున్న ఎమ్.ఎల్.ఏ గార్కీ.....”
“వేదిక ఎక్కడుందిరా, ఎమ్.ఎల్.ఎ ఎక్కడున్నాడు.. సోది  ఆపి ..అసలు ఏమెత్తికెళ్లాడు.. అది చెప్పు”అన్నాడొకడు ..
“నన్ను మధ్యలో ఆపకండి .. ఫ్లో ఆగిపోతుంది… “
“ఫ్లో అక్కరలేదు .. స్లోగా మాట్లాడు చాలు”అన్నారొకడు.
“సరే ఐతే చెప్తాను వినండి .. ఇవ్వాళ కార్యక్రమంకోసం .. ఆ కార్యక్రమం జయప్రదం అవ్వాలని, ఫోటోల్లోనూ, వీడియోలోనూ కలర్ ఫుల్ గా కనపడాలని బోల్డు తట్టలతో రంగు రంగుల చెత్త తెప్పించి పోసాము.. మనం ఎంతో కష్టపడి సేకరించిన ఆ కలర్ ఫుల్ చెత్తంతా ఈ వ్యక్తి పట్టుకుపోతున్నాడు.. తట్టల్లోకి ఎత్తి మరీ పట్టుకు పోతున్నాడు.. రెడ్ హాండెండ్ గా దొరికిపోయాడు…ఇప్పుడేం చేద్దాం .. ఇతణ్ణి  శిక్షించాలా వద్దా… చెప్పండి.”
“శిక్షించాలి.. శిక్షించాలి” అంటూ కొందరరచారు
ఇంతలో .. బాగా తలపండి, పంట జుత్తు రాలినాయన కలుగజేసుకుని…
”ఇంతకీ ఆ చెత్త ఏంచేద్దామని పట్టుకెళ్తున్నాడు - అది అడగండి ..” అని ఖళ్ళు ఖళ్ళు దగ్గాడు.. పెద్దవాణ్ణని తెలియజేయడానికేమో ..    
“ఏముంది, పొరుగు రాష్ట్రాలకి అమ్మేస్తాడు.. అక్కడ చెత్త దొరక్క ఇలాంటి కార్యక్రమాలు తక్కువ చేస్తున్నారు కదా.. “ అన్నారొకడు.
“మనం బాగు పడిపోతామేమోనని ఏదో విదేశీ కుట్ర తాలూకు ఏజెంటేమో” అన్నారొకడు
“ఇప్పుడు ఎమ్.పీగారూ, ఎమ్.ఎల్.ఏ గారు వచ్చేస్తే ముహం ఎలా చూపించాలి,
ఫోటో గ్రాఫుల వాళ్లు ఫోటోలు తీస్తామంటే…  చెత్తలేని ముఖాలతో ఎలా నించుంటాము” అని వాపోయారు.. నిర్వాహకులు.
ఈలోగా ఆ పెద్దాయన మళ్లీ కలుగజేసుకుని, లేని జుట్టు తడుముకుని
“ఏమబ్బీ ఎందుకు చేసావీపని?” అని అడిగాడు.అడిగి ఖళ్ళు ఖళ్ళు దగ్గాడు.
అప్పుడు దొంగగా ఆరోపణ చేయబడిన వ్యక్తి గొంతు సవరించుకుని
“ఒక ప్రక్క మోడీ గారేమో ‘స్వచ్చ భారత్’ ‘స్వచ్చ భారత్’ అంటూ చెవిదగ్గర ఇల్లు కట్టుకుని, ఇల్లేంటి పెద్ద పెద్ద బిల్డింగ్స్ కట్టుకుని మరీ అరుస్తున్నారు.. నిజమే మన ఇల్లు మనం శుభ్రం చేసుకోపోతే ఎవరు చేస్తారు? దీనికోసం ఎవరి కోసమో ఎందుకెదురు చూడాలి? అని ఆలోచించి ఎక్కడ చెత్త కనపడ్డా ఎత్తి పారేస్తున్నాను.. ఇక్కడ చెత్త కనపడింది, తట్ట కూడా కనపడింది.. మునిసిపాలిటీ కుండీ కూడా  కనపడింది … ఎత్తి అందులో వేసేసాను..
మీరు నన్నేదో చెత్త చెత్తగా తిట్టేస్తున్నారు ..
చెత్త ఎత్తి శుభ్రం  చేసిన నేను ‘దొంగనా’…
మీటింగ్ కోసమని చెత్త పోగేస్తున్న మీరు ‘దొరలా’ ? ..
ఏంటో అంతా చెత్త చెత్తగా ఉంది .. వెళ్లండి ..
వెళ్లి అక్కడ ఉన్న మునిసిపల్ కుండీ ప్రక్కకు లాగితే మీక్కావలసినంత చెత్త… చెత్త… చెత్త….”
అంటూ తానూ కలలు గంటున్న “స్వచ్చ భారత్” వైపు కర్తవ్యాతా నిష్టతో - స్వచ్చమైన ఆలోచనతో కదిలాడు
భారతవాసి. ..

 







 

Thursday, November 13, 2014

హరాజీకాలు - 7---బోడితల(పు)లో చిన్నది..





హరాజీకాలు - 7

బోడితల(పు)లో  చిన్నది..  

రచన: డి.వి. హనుమంతరావు.
హలో సర్, మళ్లీ వచ్చానండి…

మా ఆఫీసులో కేశవరావుగారని ఒక అక్కౌటెంట్ ఉండేవారు .. ఆయన్ని మిత్రులందరూ…  గుండూ  రావుగారనే వారు.. అమ్మా నాన్నా ఆయనికాపేరు పెట్టేటప్పటికి ఆయనకి కేశ సంపద పుష్కలంగా  ఉండేదేమో కాని, మాకు తెలిసేనాటికి పరిస్థితి వేరు. ప్రస్తుతం ఉన్న ఆయన ముంగురుల శోభ గురించి చెప్పాలంటే..   ఆయన తలపై దువ్వెన్న ఒకటి పెట్టామనుకోండి, అది  … తారు రోడ్ పై రోల్స్ రాయిస్ కారు వెళ్లినట్టు ,,,చాలాసేపు స్మూద్ గా ప్రయాణం చేసి,  తర్వాత ఆ తారు రోడ్ కంటిన్యుయేషన్  కచ్చా రోడ్ లా ఉన్ననాలుగు కేశములలోనూ సదరు దువ్వెన్న చిక్కుకి పోయినట్టు అనిపించి , వెంటనే జర్రున జారిపోతుంది. … ఆ నాలుగూ ఉన్నా లేనట్టే అని, కేశవరావుగారికి వారి మిత్రులు పెట్టుకున్న ముద్దు….. (అబ్బా! తర్వాత వ్రాసింది చదవకుండా ‘A’ సర్టిఫికేట్ అనడం అన్యాయం) పేరు గుండూ రావు.  

మా గుండూరావుగారు తన దేహ సౌందర్యాన్నికూడా  చక్కగా పోషించేవారు.. చూడండి .. అదేదో సబ్బు యాడ్ లో ఒక అమ్మాయి చాలా హుషార్ గా కనపడగానే, మహేష్ బాబంతటి వాడు హాశ్చర్య పడిపోయి లేచాక, మనసు పాడేసుకోబోతుంటే ‘మమ్మీ’ అంటూ  ఓ చిన్న గుంట వస్తుంది.. ఎప్పటినుంచో కుర్రాడైన, అనుభవం పండిన  మన మహేష్ బాబు పాడేసుకోబోతున్న మనసును వెనక్కిపట్టుకుని, ఆ సబ్బు గురించి .. ఆ యాడ్ గురించి అప్పుడే ఫ్రెష్ గా  తెలిసినట్టు… మమ్మీ! అని హాశ్చర్య పడి పోయి, లేచాక ఆ సబ్బు యాడ్ పలుకుతాడు..

అలా మనగుండూరావ్   ఏ సబ్బు వాడతారో  కాని .. శరీరం ఎప్పుడూ మెరుస్తూ ఉంటుంది. ఆఫీసుకొస్తుంటే అతడొచ్చేస్తున్నాడన్న  వాసన  --- అతనికన్నా ముందు వచ్చేస్తుంది. వాసన అంటే సినీమాల్లో హాస్యగాళ్లు చేతులెత్తితే (.. అదే, ఆ మాట నేననలేక) వచ్చే వాసనగా అపార్థం చేసుకోకండి.. గుండూరావు జుట్టు లేని తలపై ఉన్న నాలుగు జుత్తుపరకలకూ రాసిన అత్తరు నూనె, వంటికి రాసిన పెర్ఫ్యూమ్ ల అఫెక్ట్ అన్నమాట. నెక్ కి విధిగా టై, దానికో పిన్ ధరిస్తాడు.  మన రాజమండ్రిలో కాసే మండుటెండల్లో కూడా ఫుల్ షూ.. తమాషా ఏంటంటే, ఒక పాకెట్ సైజ్ కూంబ్ కూడా జేబులో  ఉంటుంది. ఏమో ఎప్పుడే అవసరమొస్తుందో .. ఏ కొత్త కంపెనీ వాడో ఇచ్చిన ఏ తలనూనో వాడాడనుకోండి, చటుక్కున కొత్తిమీర మడివచ్చినట్టు  ఇన్ నో టైమ్ జుట్టు జల జలా వచ్చేసిందనుకోండి ..(జల జలా .. జుట్టు రాలినప్పుడు వాడాలేమో కదా.. కొంచెం సర్దుకోండి.), దువ్వుకోవలసిన అవసరం వస్తే అప్పటికప్పుడు దువ్వెన్న ఎక్కడ్నుంచి వస్తుంది. అందుకని ముందుచూపన్నమాట.

ఇక విషయంలోకి వద్దాం. ఆ రోజు మానేజర్ గారు శలవు పెట్టారు.. నెక్స్ట్ సీనియర్  గుండూరావే కనుక ఈయన మానేజర్ గారి సీట్ లో కూర్చున్నాడు. ఆ సీట్ లో కూర్చున్నాడంటే  తన రెగ్యులర్ సీట్ వర్క్ ససేమీరా (మీరా కాకపొతే సక్కుబాయి) పొరపాటున కూడా  ముట్టుకోడు. అలా అని మెసెంజర్ కికూడా చెప్పేసాడు.
“మానేజర్ గారి సీటు వర్కే  నే చూస్తా , అడ్డమైన పనీ  పట్రాకు” అని…
ఎవరైనా వి. ఐ. పీ లు వస్తే వారిని మాత్రం ….చక్కగా టై సర్దుకుని ఎంటర్ టైన్ చేస్తాడు.  
ఇంతలో ఒక ప్రౌఢ యాభైల్లో ఉంటుందేమో లోపలికి వచ్చింది… చింతామణి నాటకంలో శ్రీహరిలా ఉంది. విపరీతంగా మేకప్పు, ముక్కులదిరే సెంటు కొట్టుకుని ముందు ఆమె నడవగా, ఆమె వెనకాల టీనేజ్ లో నాజూకుగా, వయ్యారంగా, ఉన్న ఒక సుకుమారి వచ్చింది. గుండూ రావు అటెంక్షన్ లోకి వచ్చేసాడు. వారికన్నా ముందే ఇతడే వందనం చేసాడు. ఎదురుగా రెండు కుర్చీలలో కూర్చోపెట్టాడు.
“యస్ మేడమ్, వ్హాట్ కెన్ ఐ డూ  ఫర్ యూ మేడమ్” అని టై వెనకాల దాచుకున్న గొంతులోంచి మృదువుగా  ఆంగ్లంలో అడిగాడు..
“ఆయ్ .. దణ్ణాలండీ!” అని ఆవిడ మాత్రం తెలుగు నమస్కారమే చేసింది.  
“మా దగ్గర డబ్బులున్నాయండి.. అవి ఫిక్సీ చెయ్యాలండి.. ఆయ్”అని అంటూండగానే
అక్కడే ఉన్న మెసెంజర్ వెంకయ్య
“రండి ఆ గుమాస్తా గారి దగ్గరికి తీసుకెడతా”నన్నాడు  ఇది విన్న గుండూరావ్ వెంటనే
“పాపం వాళ్లేం  వెడతారు,  వెంకయ్యా.. ఆ ఫారమ్స్  తే .. ఇక్కడే చేసేద్దాము” అన్నాడు.
“తన సీటువర్క్ తప్ప మరేదీ ముట్టుకోనని భీష్మ ప్రతిజ్ఞ చేసిన గుండూ రావుకు ఇదేం పొయ్యే కాలం”, అనే భావంతో గౌరవమైన భాషలో ముక్కు మీద వేలేసుకుని మరీ అనుకున్నాడు వెంకయ్య.. ఆ ఫారాలు తెచ్చి ఇచ్చాడు.

కలాపోసకులైన మిగతా స్టాఫ్ అంతా, మానేజర్ గారి ఎదురి సీట్ లో ఉన్న చింతామణిని అప్పటికే  వేటగాళ్ల  చూపులతో త్రాగేస్తున్నారు.
గుండూ రావ్ ఇన్ నో టైమ్ …వాళ్ల పని పూ ర్తిచేసేసి,  వాళ్లకి టర్మ్ డిపాజిట్  రిసీట్ వ్రాసి ఇచ్చేసాడు..గుండూరావుకు బోల్డ్ థాంక్స్ చెప్పి శ్రీ హరి, చింతామణీ వెళ్లి పోయారు… గుండూరావ్ మెలికలు తిరిగాడు. ఆ చిన్ని చింతామణి తనతో ఏమీ మాట్లాడలేదనుకున్నాడు కాని వెళ్లేటపుదు  చింతామణి ఇచ్చిన  లుక్కుకి ఫ్లాట్ అయిపోయాడు..

దూరాన్నించి ఇదంతా చూస్తున్న రసజ్ఞులైన తోటి ఉద్యోగులకు ఇది నచ్చలేదు.. అందరికీ నచ్చిన సదరు చింతామణితో ఒక్కసారి మాట్లాడే అవకాశం తమకీయనందుకు చాలా కోపం వచ్చింది. టర్మ్ డిపాజిట్ వ్రాసే మూర్తికైతే, తనకు దక్కవలసిన అదృష్టాన్ని తన్నుకుపోయిన గుండూరావ్ జుత్తులేని గుండు పై తన్నేస్తానన్నాడు..

కట్ చేస్తే…
నాలుగవుతుంటే, గుండూరావ్ టేబిల్ మీద ఫోన్ ‘ట్రింగ్ … ట్రింగ్’ అని మోగింది.
“హలో .. మానేజర్ గుండూరావ్ స్పీకింగ్..”
“ఆయ్, నేనండి .. శ్రీహరి నండి.. ఇందాకల ఆఫీస్ కొచ్చాను కదండీ .. ఆయ్”
“ఓ మీరా, అవునవును, ఇందాక మీరూ, చింతామణి గారూ  వచ్చేరు కదా.. ఏం కావాలమ్మా?”
“మరేటి లేదండి…” నసుగుతోంది
“ఫర్వాలేదు .. చెప్పండమ్మా…” అని కొంచెం ఆగి,
“మీరు చెప్పలేకపోతే … చింతామణి గార్ని చెప్పమనండి” జేబులోంచి రుమాలు తీసి చెమట తుడుచుకున్నాడు గుండూరావ్.
“అదేం కాదండి, ఇందాకల వచ్చినప్పుడు, అమ్మాయి మీతో ఎక్కువ మాట్లాడ లేకపోయింది.. మీరు చాలా మంచివారిలా ఉన్నారు, ఒక్కసారి మాట్లాడాలని ఉందిటండి .. ఏటనుకోపోతే, ఒక్కసారి అప్సరా హోటల్ కాడికొస్తారా..”
గుండూరావ్ కి రక్తం వేడెక్కింది ..
“.. అప్సరా .. ఇప్పుడే… హోటల్ … వస్తా… ష్యూర్ …” తబ్బిబ్బయిపోయి, తడబడుతూ మాట్లాడేసాడు.. వెంటనే బాత్ రూమ్ కి వెళ్లి, దువ్వెన్నతో కేశాలు దిద్దుకుని, బాగ్ లో ఉన్న స్ప్రే కొట్టుకుని,
“వెంకయ్యా.. అర్జంటుగా బయటికెడుతున్నాను.. ఎవరైనా అడిగితే …” ఓ సారి చేతి వాచ్  చూసుకుని,  
“ఊ … ఓ గంట పైన పట్టొచ్చు .. అలా అని చెప్పు..”
అని స్కూటర్ తీసి హడావుడిగా బయటికెళ్లిపోయాడు గుండూరావ్ …
రసజ్ఞులందరూ … “ఏం జరిగిందేం జరిగిం” దంటూ  వెంకయ్యను చుట్టుముట్టారు …

కట్ చేస్తే….

టర్మ్ డిపాజిట్ రిసీట్ తీసుకుని వెళ్లిపోతూ చూసిన .. ఆ గ్రేట్ లుక్ తలచుకుంటూ, వెంటనే అప్సరా హోటల్ కు చేరాడు. బయట స్కూటర్ పార్క్ చేసాడు.. లోపలికి వెళ్ళాడు. ముందు లాడ్జింగ్ సెక్షన్ లోకి వెళ్లాడు. ఒకరిద్దరు అక్కడ లాంజ్ లో కూర్చుని ఉన్నారు కాని, వారిద్దరూ మగాళ్లు.. అటూ, ఇటూ కారిడార్లలో చూసాడు … ఎవరూ కనపడలేదు. రెస్టారెంట్ కు వచ్చాడు .. లోపలంతా చూసాడు . ఎవరూ కనపడలేదు. ఎ.సి. రూమ్ లోకి వెళ్లాడు.. ఎవరూ కనపడలేదు.. మళ్ళీ లాడ్జింగ్ సెక్షన్ కు వెళ్లి రెసెప్షన్ లో వాళ్లతో ఏదో మాట్లాడాడు. ఫలితం సున్నా.. కాసేపు అక్కడ సోఫాలో కూర్చున్నాడు.. మరల మరల వెతికాడు… నిరాశ వచ్చేసింది .. బయటికొచ్చేసి తిరుగు ముఖం పట్టాడు..

ఆఫీస్ ఇంకా అంత దూరంలో ఉండగానే … స్టాఫ్ ఎదురొచ్చారు ..
“హలో” అన్నాడు చప్పగా..
“ఎక్కడకెళ్లారు బాస్”
“అబ్బే ఇక్కడకే, ఎవరో డిపాజిటర్ బిజినెస్సిస్తానంటే..”నసిగాడు
“బిజినెస్ అంటే… యూ మీన్ చింతామణి”
“అబ్బే అబ్బే అబ్బెబ్బే …” తడబడ్డాడు గుండూరావ్ …

“హలో నేనండి, ఇందాకల మిమ్మల్ని అప్సరాకు రమ్మన్నాను కదండి, పాప అర్జంటంటావుంటే ఇంటికాడకొచ్చేసమండి. మా ఇల్లు మెరకీధిలోనండి .. ఒకపాలి రాగలరా ?”
“... ఆ వచ్చేస్తున్నాను” అని కదలబోయిన గుండూరావ్ ఆ మాట్లెవరా అని అప్పుడు చూసాడు ..
అది మా వెంకట్ … అతను గొప్ప మిమిక్రీ ఆర్టిస్ట్ …
ఘొల్లు మన్నారు… మిత్ర బృందం.

నవ్వులతో నవ్వు కలపక తప్పలేదు గుండూరావుకి.